23.
| 1 | Nonne propterea Maximus destitutus est, qui ante ipsos expeditionis dies, cum audisset Romae synagogam incensam, edictum Romam miserat, quasi vindex disciplinae publicae? Unde populus christianus ait: Nihil boni huic imminet. |
| 2 | Rex iste Iudaeus factus est: defensorem istum disciplinae audivimus, quem mox Christus probavit, qui pro peccatoribus mortuus est (Rom. V, 6). |
| 3 | Si de sermone hoc dictum est, quid de ultione dicetur? Ille igitur statim a Francis, a Saxonum gente, in Sicilia, Sisciae, Petavione: ubique denique terrarum victus est. |
| 4 | Quid pio commune cum perfido? Abolenda cum impio sunt etiam impietatis exempla. |
| 5 | Quod illi nocuit, quo victus offendit; hoc non sequi debet, sed damnare, qui vicit. |